نابينا

دشت و گنجشک و باد

و سايه ای فتاده بر رد پائی

-

و دشت هنوز به ياد می آورد

که سايه ای بر رد پائی سجده می کرد

و چشمه ای جوشيد از خون و اشک

-

گنجشک پريد،

باد وزيد،

سايه را با خود برد به نا کجا آباد

چشمه هنوز جاريست

شب و روز

-

پ.ن: چشم فرو بستم به جرم عقل، کاش نديده بودمت،

... کاش پيدايت نکرده بودم ...