قلندر

نه هر که چهره بیاراست دلبری کند

آذرخشی که سوخت و نگداخت چه سود؟

رگباری که بارید و خیس نکرد چه حاصل؟

باران را نظاره کردی با تن خشک

عبور کرده بود هرگز؟

بهانه ای مانده به جا؟

نه هر که قلندری داند قلندری کند!