شب زده

"تا ظلم ِ رفته ديگر به يادم نيايد
به کشف زباني نو
در تو مي نگرم

به جستجوي گرمايي ازلي
در شيارهاي زمين
بر تو دست مي سايم

با زبان ِ تو
باد را وامي دارم
تا ردّ ِايام را بپوشاند
و باران را
تا فراخسالي بروياند.

با زبان ِ تو
معناهاي پوک را
به باد مي سپارم
و از ميان مفاهيم ِ شکافته
تک سيلاب هاي کوتاه ِ من وُ تو را
تا بلنداي کوه فرياد مي زنم

تا ظلم ِ رفته ديگر نيايد
دلسپرده به آفتابي داغ ، شبم را
همين جا
بيتوته مي کنم"